Ik word niet zo snel verdrietig van zielige films, en al helemaal niet van treurige liedjes, maar ik kan er wel verdrietig van worden als ik word buitengesloten (of als ik me zo voel). Ik heb wel eens het gevoel dat ik niet zo welkom ben, mensen zich aan mij ergeren of dat er achter mijn rug om lullige dingen worden gezegd. Ik weet dat vooral dat laatste 9 van de 10 keer niet waar is, maar om de een of andere reden blijf ik dat altijd maar denken. En zoiets maakt me niet erg vrolijk. Ook kan ik echt zíek worden van jaloezie, waarop ik mezelf dan betrap en dat maakt me helemaal gek. Het gaat vrijwel nooit om materialistische dingen, maar meestal om leuke dingen die mensen gaan doen. Dit heeft ook vaak te maken met het ‘buitengesloten voelen’. Als laatste word ik soms heel emotioneel als ik mijn vriendinnen mis. Vorige zomer zag ik ze 5 weken lang niet en ik voelde me zó alleen. Ik had echt iemand nodig waar ik mijn hele vakantieverhaal aan kon vertellen, rare dingen mee kon bespreken en even heel hard mee kon lachen!
Vriendinnnieee :)
BeantwoordenVerwijderen